صوفئی میرفت و جانی پرغمش پای بازی زد قفائی محکمش چون قفای سخت خورد آنجایگاه کرد آن صوفی مگر از پس نگاه مرد گفت از چه ز پس نگرندهٔ کاینت باید خورد تا تو زندهٔ عطار نیشابوری : مصیبت نامه : بخش بیست و هشتم : الحكایة و التمثیل گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/36978