حاصل آید چارچیز از چارچیز یاد دار از این نکته از من ای عزیز خامشی را هر که سازد پیشهٔ در جهان نبود ز کس اندیشهٔ از سخاوت مرد یابد سروری شکر نعمت را دهد افزون‌تری گر سلامت بایدت خاموش باش گشت ایمن هر که نیکی کرد فاش هر که او ساکت شد و خاموش کرد از سلامت کسوتی بر دوش کرد گر همی خواهی که باشی در امان رو نکویی کن تو با خلق جهان هر کرا عادت شود جود و کرم در میان خلق گردد محترم هر که کار نیک یا بد می‌کند آن همه می‌دان که با خود می‌کند ای برادر بندهٔ معبود باش تا توانی با سخا و جود باش باش از بخل بخیلان بر حذر تا نسوزد مرا ترا نار سقر عطار نیشابوری : پندنامه : در صفت چارچیز که از چارچیز دیگر می‬آید گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/37236