فقر می‌دانی چه باشد ای پسر با تو گویم گر نداری زان خبر گرچه باشد بی‌نوا در زیر دلق خویش را منعم نماید پیش خلق گرسنه باشد ز سیری دم زند دوستی با دشمنان خود کند گرچه باشد لاغر و خوار و ضعیف وقت طاعت کم نباشد از حریف چون دل پر دارد و دست تهی می‌نماید در ترازو فربهی ای پسر خود را بدرویشان سپار تا نگه دارد ترا پروردگار با فقیران هر که همدم می‌شود در سرای خلد محرم می‌شود عطار نیشابوری : پندنامه : در بیان فقر و صحبت درویشان گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/37280