کسی از عمر برخوردار باشد که از عشق نگاری زار باشد هوای دلبری ما پسند است دو عالم را بهل ز اغیار باشد بغیر عشق دل چیزی نخواهد که غیر عشق بر دل بار باشد خلایق جمله در خوابند الا دو چشم عاشقان بیدار باشد ز کوی دوست می‌آید نسیمی کسی یابد که او هشیار باشد کسی را کو ز عشقی برد بوئی چه پروای گل و گلزار باشد دلی راکو بود داغی ز عشقی کیش با لاله یا گل کار باشد کسی کو یافت ذوق لذت عشق ز جنت گر زند دم عار باشد بهشت دیگران گلزار باشد بهشت ما رخ دلدار باشد نعیم زاهدان حور و قصور است نعیم عاشقان دیدار باشد جحیم بی‌غمان دود است و آتش جحیم ما فراق یار باشد نه پیچم از بلای دوست گردن که در عشق امتحان بسیار باشد کسی را میرسد لاف محبت که چشمش زار و دل افکار باشد بهشت فیض باشد عشق جانان ز اشگش تحتها الانهار باشد فیض کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۹۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/37653