خوشا آنان که ترک کام کردند به کام عار ننک از نام کردند بخلوت انس با جانان گرفتند بعزلت خویش را گمنام کردند بشوق طاعت و ذوق عبادت شراب معرفت در جام کردند ز بهر صید معنی دانهٔ ذکر فکندند و ز فکرش دام کردند بحق بستند چشم و گوش و دل را محبت را بعرفان رام کردند بحق پرداختند از خلق رستند بشغل خاص ترک عام کردند نظر را وقف کار دل نمودند بجان این کار را اتمام کردند ز دنیا و غم دنیا گذشتند مهم آخرت انجام کردند کشیده دست از آسایش تن بمحنت همچو فیض آرام کردند فیض کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۳۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/37700