در دلم مهر ماهروئی بس در سر از عشق‌های و هوئی بس آب چشم و هوای دل داری آتش عشق و خاک کوئی بس چون مرا نیست تاب بزم وصال سر کوئی و جستجوئی بس بخیال از وصال خرسندم ز آب دنیا مرا سبوئی بس زان دهان قانعم به دشنامی یادم آرد بگفتگوئی بس دست در گردنش نیارم کرد زان رخ و زلف رنگ و بوئی بس هر دو عالم فدای یک مویش فیض را مویه و موئی بس فیض کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۴۷۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/37833