خلق را زیر گنبد دوار چشم‌ها کور و دیدنی بسیار جور او کش از آن که شورش دل نور چشم است یا اولوالابصار بر دو دیده نهم غمت کین درد داروی خاص خسروی‌ست ببار باغ جان خوش ز سنگ باران است ما نخواهیم قطره سنگ ببار شمس تبریز گوهر عشق است گوهر عشق را تو خوار مدار مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۱۶۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/3788