خلق را زیر گنبد دوار
چشمها کور و دیدنی بسیار
جور او کش از آن که شورش دل
نور چشم است یا اولوالابصار
بر دو دیده نهم غمت کین درد
داروی خاص خسرویست ببار
باغ جان خوش ز سنگ باران است
ما نخواهیم قطره سنگ ببار
شمس تبریز گوهر عشق است
گوهر عشق را تو خوار مدار
مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۱۶۴
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/3788