ز تو ای گشاد دلها همه کار بسته دارم ز تو ای دواء و درمان دل و جان خسته دارم بامید آنکه شاید بهوای تو ببندم همه تار و پود خود را ز جهان گسسته دارم نه نگاه نیم مستت دل من بجا گذارد نه ز بند شست زلفت سر موی رسته دارم همه رنج و محنت و غم همه درد و سوز و ماتم سپه بلای عشقت بدلم نشسته دارم بتو بسته‌ام دلی را که شکسته است صد جا بپذیر عذرم ای جان که شکسته بسته دارم بشکیب تا بسوزد دل و جان در آتش او دل و جان چسودای فیض که ز غیر رسته دارم فیض کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۶۱۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/37975