بغم خویش دل ما خوش کن خستگانرا بمدارا خوش کن از فلک هر چه بما می‌آید تو گوارا کن و بر ما خوش کن دل ما را بقضا کن راضی خاطر ما به بلاها خوش کن من اگر قابلم ار ناقابل تو قبولم کن و بدرا خوش کن گر تقاضای قبولت باید اولم پس بتمنا خوش کن پایم ار نیست بسویت آیم بسرم آی و سراپا خوش کن خوش و ناخوش بخوشی دار مرا ناخوشیها بخوشیها خوش کن فیض را نیست بغیر از تو کسی بدیش را بکرمها خوش کن فیض کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۷۴۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/38111