یگره ز خانه مست برا ای نگار من بگذر میان جمع و ردا در کنار من تا در کنار چشم منی تازه و تری مانا که آب میکشی ای گل ز خار من در دام زلف پرشکن تست پای دل گو غمزه دست رنجه مکن در شکار من غنج و دلال و عشوه و ناز است کار تو افتادگی و عجز و نیاز است من از دیده‌ام رود برهت جویبار اشک تو ننگری بناز سوی جویبار من تا کی ز بزم وصل تو حرمان نصیب من بر بی‌سعادتیست همانا مدار من از فیض در میان نه اثر ماند و نه عین یکدم در‌ آئی ار ز کرم در کنار من فیض کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۷۵۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/38118