دل بعشق خدای یکتا ده قطره‌ای را راهی بدریا ده تا نماند ز عاشقان اثری خاک مجنون بآب لیلی ده جان فرهاد وقف شیرین آر دل وامق بمهر عذرا ده کنده تن ز پای جان بردار مست و شوریده سر بصحرا ده ساقیا جرعهٔ خرد سوزی بمن رند بی سر و پا ده صاف اگر نیست دردی بمن آر هستی از مستیم بیغما ده زاهدانرا بهشت و حور و قصور عاشقان را بنزد خود جاده دلم از فرقتت بجان آمد جان من یکدمک دلم واده تا بسوزد ز تاب رخسارت فیض را دیدهٔ تماشا ده زاهدا دل بده بقصهٔ عشق آهن کهنه را بحلوا ده تا کی از هر هوا بتی سازی دل بعشق خدای یکتا ده فیض کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۸۲۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/38189