نه تنها، بر سر کوی تو ما را، کار، می‌افتد که هر روی در آن منزل، ازین، صد بار می‌افتد به بویت باد شبگیری، چنان مست است، در بستان که چون زلفت ز مستی، بر گل و گلزار، می‌افتد به خون مردم چشمم، شماتت کم کن، ای دشمن چه شاید کرد، مردم را ازین، بسیار می‌افتد سلمان ساوجی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/38527