جهان جود و مروت سپهر فضل و کرم که خاک پای تو را چاکرست آب حیات ز حزم و عزم تو آن لاف می‌زنیم دایم که چون فلک به مسیری و چون زمین به ثبات به هر زمین که گذشتی ز ابر احسانت برآمدست سخا و کرم به جای نبات بزرگوارا از طلعت همایونت بر ارغنون نشاطم بلند گشت اصوات ز قول طایف بغداد و مصر می‌خواهم از آنکه دست تو چون دجله است و نیل و فرات چو می‌زند دل من لاف یکتایی سزد گرم به تو باشد توقع سوغات فرس همی ران در عرصه امید به کام که گشت در عری عرصه دشمنت شهمات سلمان ساوجی : دیوان اشعار : قطعات : قطعه شمارهٔ ۱۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/38811