مرا چو یاد زیار و دیار خویش آید هزار ناله زار از درون ریش آید نشسته در پس زانوی غربتم شب و روز خدای داند ازین پس مرا چه پیش آید سلمان ساوجی : جمشید و خورشید : بخش ۱۰۶ - دوبیتی گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/39311