سزای چون تو گلی گر چه نیست خانه ما بیا چو بوی گل امشب به آشیانه ما تو ای ستاره خندان کجا خبر داری؟ ز ناله سحر و گریه شبانه ما چو بانگ رعد خروشان که پیچد اندر کوه جهان پر است ز گلبانگ عاشقانه ما نوای گرم نی از فیض آتشین نفسی است ز سوز سینه بود گرمی ترانه ما چنان ز خاطر اهل جهان فراموشیم که سیل نیز نگیرد سراغ خانه ما بخنده رویی دشمن مخور فریب رهی که برق خنده زنان سوخت آشیانه ما رهی معیری : غزلها - جلد دوم : خنده برق گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/39490