پاس ادب به حد کفایت نگاه دار خواهی اگر ز بی ادبان یابی ایمنی با کم ز خویش هر که نشیند به دوستی با عز و حرمت خود خیزد به دشمنی در خون نشست غنچه که شد همنشین خار گردن فراخت سرو ز بر چیده دامنی افتاده باش لیک نه چندان که همچو خاک پامال هر نبهره شوی از فروتنی رهی معیری : چند قطعه : پاس ادب گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/39565