هر نفسی تازه ترم، کز سر روزن بپرم چون که بهارم تو شهی، باغ توام، شاخ ترم چون که تویی میرمرا، در بر خود گیر مرا خاک تو بادا کلهم، دست تو بادا کمرم چون که تو دست شفقت، بر سر ما داشته‌یی نیست عجب گر زشرف، بگذرد از چرخ سرم مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۳۹۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4023