سحرگاهان که روشن شد در و دشت صدا زد مرغی از شاخ نخیلی فروهل خیمه ای فرزند صحرا که نتوان زیست بی ذوق رحیلی اقبال لاهوری : ارمغان حجاز : سحرگاهان که روشن شد در و دشت گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/40457