قامت چون سرو روانش نگر آخته ، آن موی میانش نگر زلف و رخش دیدی و اکنون بیا آن لب شیرین و زبانش نگر کَشّی آن چشم سیاهش ببین خوشّی آن تنگ دهانش نگر بُرد به یک ضربه دل و جان من آن نَدَب و داو گرانش نگر کسایی مروزی : دیوان اشعار : اعضای معشوق گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/41612