پیری مرا به زرگری افگند ، ای شگفت بی گاه دود ، زردم و همواره سُرف سُرف زرگر فرو فشاند کُرف سیه به سیم من باز برفشانم سیم سره به کُرف کسایی مروزی : دیوان اشعار : پیری گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/41615