جز جانب دل به دل نیاییم یک لحظه برون دل نپاییم ماننده نای سربریده برگ شدیم و بانواییم همچون جگر کباب عاشق جز آتش عشق را نشاییم ما ذره آفتاب عشقیم ای عشق برآی تا برآییم ما را به میان ذره‌‌ها جوی ما خردترین ذره‌هاییم ور زان که بجویی و نیابی بدهیم نشان که ما کجاییم در خانه چو آفتاب درتافت گرد سر روزن سراییم مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۵۵۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4179