صبح شو ای‌شب‌که خورشید من‌اکنون می‌رسد عید مردم‌ گو برو عید من اکنون می‌رسد بعد از اینم بی‌دماغ یاس نتوان زیستن دستگاه عیش جاوید من اکنون می‌رسد می‌روم در سایه‌اش بنشینم و ساغرکشم نونهال باغ امید من اکنون می‌رسد آرزو خواهدکلاه ناز برگردون فکند جام می در دست جمشید من اکنون می‌رسد رفع خواهدگشت بیدل شبههٔ وهم دویی صاحب اسرار توحید من اکنون می‌رسد بیدل دهلوی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۱۶۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/42265