تا کوکبه ی رحمت جاوید بلند است بخت طلب و طالع امید بلند است آوازه ی رندی به جهان پست نگردد تا زمزمه ی جام ز جمشید بلند است ما گلخنی یان بس که ز بد نامی راحت از سایه نشینان گل بید بلند است چون شیونی یان همدمی ما نگرفتند از محفل ما نغمه ی ناهید بلند است عرفی خبر از جلوه ی معشوق ندارد با ذره بگویند که خورشید بلند است عرفی شیرازی : غزلها : غزل شمارهٔ ۴۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/42857