ما تشنه لب و چشمه ی حیوان نفس ماست درویش جهانیم و هما در قفس ماست آن زهر پرستی که بود در شکرستان بیگانه ز خاییدن شکر مگس ماست آن کعبه روانیم که در بادیه ی راز خاموشی جاوید فغان جرس ماست از لذت امید تماشای تو مردن در باغ تمنا ثمر پیش رس ماست مرغان اجابت همه بریان و کبابند در باغ دعایی که نسیمش نفس ماست عرفی کس ما هر که بود حیله فروش است در بی کسی آویز که بی گفت کس ماست عرفی شیرازی : غزلها : غزل شمارهٔ ۷۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/42883