زخم از دهان تیغ ربودن نزاع ماست تسلیم گشتن و بتپیدن سماع ماست در پیشگاه دیر و حرم، هر کجا، که هست دین شکسته و دل پر خون متاع ماست صد فوج ناز و عشوه به میدان طلب، که ما جنگ ستیزه ی تو و عجز شجاع ماست چون راحت آیدت به سلام، ای رفیق درد آغوش برگشا که وقت وداع ماست عرفی نوای مرغ تو در هیچ باغ نیست این نغمه خاصه ی چمن اختراع ماست عرفی شیرازی : غزلها : غزلها : غزل شمارهٔ ۷۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/42885