ما همه از الست هم‌دستیم عاقبت، شکر، بازپیوستیم ما همه هم‌دلیم و هم‌راهیم جمله از یک شراب سرمستیم ما ز کونین عشق بگزیدیم جز که آن عشق هیچ نپرستیم چند تلخی کشید جان ز فراق عاقبت از فراق وارستیم آفتابی درآمد از روزن کرد ما را بلند، اگر پستیم آفتابا مکش ز ما دامن نی که بر دامن تو بنشستیم؟ از شعاع تو است اگر لعلیم از تو هستیم ما، اگر هستیم پیش تو ذره وار رقصانیم از هوای تو بند بشکستیم مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۷۶۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4385