ای جانک من چونی؟ یک بوسه به چند ای جان؟ یک تنگ شکر خواهم زان شکرقند ای جان ای جانک خندانم من خوی تو می‌دانم تو خوی شکر داری بالله که بخند ای جان من مرد خریدارم من میل شکر دارم ای خواجه عطارم دکان بمبند ای جان بر نام و نشان او رفتم به دکان او گفتم که سلام علیک ای سرو بلند ای جان هر چند که عیاری پرحیله و طراری این محنت و بیماری بر من مپسند ای جان از بهر دل ما را در رقص درآ یارا وز ناز چنین می‌کن آن زلف کمند ای جان ای پیش رو خوبان ای شاخ گل خندان بنمای که دل بندان چون بوسه دهند ای جان من بنده برین مفرش می‌سوزم من خوش خوش می‌رقصم در آتش مانند سپند ای جان مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۸۶۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4491