از چشمۀ جان ره شد در خانۀ هر مسکین ماننده کاریزی‌ بی‌تیشه و‌ بی‌میتین دل روی سوی جان کرد کی عاشق و ای پردرد بر روزن دلبر رو در خانه خود منشین ای خواجه سودایی می‌باش تو صحرایی در گلشن شادی رو منگر به غم غمگین چون پوست بود این دل چون آتش باشد غم وین پوست از آن آتش چون سفره بود پرچین چون دیده دل از غم پرخاک شود ای عم تبریز کجا یابی با حضرت شمس الدین مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۸۸۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4505