و در تبریز قطران نام شاعری را دیدم شعری نیک می‌گفت اما زبان فارسی نیکو نمی دانست. پیش من آمد دیوان منجیک و دیوان دقیقی بیاورد و پیش من بخواند و هر معنی که او مشکل بود از من پرسید با او بگفتم و شرح آن بنوشت و اشعار خود بر من خواند. ناصرخسرو : سفرنامه : بخش ۱۲ - قطران تبریزی گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/45450