دارم نگار سنگدل سیم سینه‌ای کز فرط مهر او به دلم نیست کینه‌ای او همچو کعبه ساکن و خلقی بسان حاج احرام بسته سوی وی از هر مدینه‌ای چون زلف عنبرین که بود زیب گردنش در شهر کس‌ نشان ندهد عنبرینه‌ای ران پلنگ طعمهٔ من بود و همچو مرغ از ضعف عشق قانعم اکنون به چینه‌ای قاآنی شیرازی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۷۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/45615