رفتیم و با غمت دل پر خون گذاشتیم جان را به صیدگاه تو در خون گذاشتیم رفتیم و دل رمیده و شبدیز غیر را با شوق بی عنانی گلگون گذاشتیم رفتیم و توبه کرده ز میخانهٔ مراد میل قدح به آن لب میگون گذاشتیم رفتیم و در زمانه ز غمنامه های تو نشنودهٔ غم تو به مجنون گذاشتیم رفتیم و انتقام ستم های غیر را با عادت طبیعت گردون گذاشتیم رفتیم عرفی از چمن وصل ناامید در دل هوای آن قد موزون گذاشتیم عرفی شیرازی : غزلها : غزل شمارهٔ ۴۳۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/45850