از دل غم او دریغ داریم این می ز سبو دریغ داریم تا در سر کوی تو بلغزند پای از لب جو دریغ داریم دوزیم ز چاک سینه مرهم زین رخنه رفو دریغ داریم خود چیست متاع دین که آن را از روی نکو دریغ داریم سیراب و معززیم، شاید آب از سگ کو دریغ داریم عالم همه ریش و آن مه ما یک خنده از او دریغ داریم تو گل به جهان فشانی و ما سنگش ز سبو دریغ داریم عرفی بد ما مگو که اسرار از بیهده گو دریغ داریم عرفی شیرازی : غزلها : غزل شمارهٔ ۴۸۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/45906