خواجه گر چه بود عمری بت پرست حق تجلی کرد و از باطل برست نعمت الله شاهدی دارد که او چون خلیل الله همه بتها شکست لب نهاده بر لب جامم مدام ذره و خورشید جان مات ویست هرچه می بیند همه محبوب اوست دوست می دارد از آن رو هر چه هست مظهر و مُظهر به نزد ما یکی است صورت و معنی نگر عالی و پست تو بیا مطلق پرست ای یار ما گر مقید می پرستد بت پرست نکته ای بر گفتهٔ سید مگیر زانکه عاقل نکته کی گیرد به مست شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۲۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/46199