عمر خوش باشد ولی با یار همدم خوشتر است یک دمی با همدمی از ملک عالم خوشتر است درد دل داریم و درد دل دوای درد ماست گرچه دل ریشیم زخم او ز مرهم خوشتر است مجلس عشقست و رندان مست و ساقی در حضور این چنین خوش مجلسی از صحبت جم خوشتر است یک دمی با همدمی و گوشهٔ میخانه ای ازحیات جاودان می دان که آن دم خوشتر است جان و جانان هر دو سرمستند و با هم روبرو جمع این یاران اگر باشند باهم خوشتر است نور چشم ماست او بنشسته خوش بر جای خود خلوت و جای خوشی با یار محرم خوشتر است نعمت الله سرخوش است از ذوق می گوید سخن هرچه گوید خوش بود والله اعلم خوشتر است شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۴۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/46217