بشنو از دل نکته‌های ‌بی‌سخن وانچه اندر فهم ناید، فهم کن در دل چون سنگ مردم آتشی‌ست کو بسوزد پرده را از بیخ و بن چون بسوزد پرده، دریابد تمام قصه‌های ‌خضر و علم من لدن در میان جان و دل پیدا شود صورت نو نو از آن عشق کهن چون بخوانی والضحی، خورشید بین کان زر بین، چون بخوانی لم یکن مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۰۱۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4634