بیا ای یار و بر اغیار می‌خند بنوش این جام و با خمار می‌خند یکی ایمان گزید و دیگری کفر تو مؤمن باش و با کفار می‌خند یکی با تو نعم گوید یکی لا تو با اقرار و با انکار می‌خند چو دنیا نیست مأوای حکومت دلا بر ریش دنیادار می‌خند زبان بربند و خامش باش در عشق مشو بی ‌زار و بر آزاد می‌خند بیا چون نعمت‌الله ناظر حق ببین دیدار و بر دیدار می‌خند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۴۷۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/46445