مات خود را صنما مات مکن به جز از لطف و مراعات مکن خرده و‌‌ بی‌ادبی‌ها که برفت عفو کن، هیچ مکافات مکن وقت رحم است، بکن، کینه مکش بنده را طعمهٔ آفات مکن به سر تو که جدایی مندیش جز که پیوند و ملاقات مکن خاک خود را به زمین برمگذار منزلش جز به سماوات مکن اولش جز به سوی خویش مکش آخرش جز که سعادات مکن آنچه خو کرد ز لطفت، برسان ترک تیمار و جرایات مکن بندهٔ اهل خرابات توایم پشت ما را به خرابات مکن ما که باشیم که گوییم مکن؟ چون که گفتیم، ممارات مکن مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۰۲۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4648