همه در بحر بیکران غرقند چون حبابند این و آن غرقند غرق آبند و آب می جویند از ازل تا ابد چنان غرقند تن ما چون حباب و جان موجست عشق بحر است و عاشقان غرقند کشتی ما کجا رسد به کنار ناخدایان در این میان غرقند بحر در جوش و باده در کار است بر چه باشد که بحریان غرقند هفت دریا درین محیط وجود دیده ایم و یکان یکان غرقند رند دریا دلیست سید ما سید و بنده جاودان غرقند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۷۷۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/46753