خلق دنیا مقلد قالند اهل عقبی مقید حالند ای خوشا وقت ما و آن یاران که منزه ز قال و از حالند دیگران گوشمال مال خورند عاشقان گوشمال را مالند عارفان مجرد مفرد چون الف فرد و دال ابدالند عاشقان بلبلان معشوقند در گلستان عشق از آن نالند سالکانی که پیر توحیدند فارغ از ماه و هفته و سالند روح محضند همچو سید ما ظن مبر کاهل دل ز صلصالند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۷۸۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/46757