دل به دلبر گذار و خوش می باش جان به جانان سپار و خوش می باش نقش رویش که نور چشم من است بنظر می نگار و خوش می باش باش با جام می دمی همدم نفسی خوش بر آر و خوش می باش هر چه داری همه امانت اوست جمله با او سپار و خوش می باش چو همه اوست غیر او خود نیست همه را دوست دار و خوش می باش تنگهٔ زر یکی و تنگه بسی تنگ ها زر شمار و خوش می باش یار جانی نعمت الله شو باش با یار ، یار و خوش می باش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۹۲۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/46901