ای دل ار عاشقی بیا خوش باش رو چو ما صادقی بیا خوش باش خوش بلائیست عشق بالایش جان فدا کن درین بلا خوش باش همه کس خوش بود به ساز و سزا تو بساز و به ناسزا خوش باش از غم دی و غصهٔ فردا بگذر امروز و حالیا خوش باش جان به باد هوا سپار ای دل به هوایش در آن هوا خوش باش خوش عزیز است عمر و می گذرد مگذارش مرو بیا خوش باش خوش بود گفتهٔ خوش سید خوش بخوان راست در نوا خوش باش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۹۳۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/46905