در آینهٔ وجود مطلق خود بینم و خودنمایم الحق مائیم حباب و آب دریا هم جام شراب و بحر و زورق او معشوقست و عاشق ما از عشق شدیم هر دو مشتق مستیم و خراب در خرابات ایمن ز مقیدیم و مطلق یک جرعه ز دُرد درد ساقی بهتر ز هزار جام رادق ما بلبل سرخوشیم و گلشن از نالهٔ ما گرفت رونق هر قول که گفت نعمت الله گفتند جهانیان که صدق شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۹۸۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/46957