زآفتاب مهر او تابنده ام پادشاهی می کنم تا بنده ام صورتم پرگار و معنی نقطه ای این حروف از لوح دل خواننده ام مستم از جام می ساقی عشق مجلس عشاق را فرخنده ام تا به اسما و صفاتش عارفم از حضور ذات او وامانده ام عاشق و معشوق ما هر دو یکی است نعمت الله را چنین داننده ام شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۰۶۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47037