نازی است از آن جانب و نازی که چه گویم مائیم و نیازی و نیازی که چه گویم تا طاق دو ابروش مرا قبله نما شد کردیم نمازی و نمازی که چه گویم دل سوختهٔ آتش عشقیم که چون موم دیدم گدازی و گدازی که چه گویم این سینهٔ ما مخزن اسرار الهی است رازیست در این سینه و رازی که چه گویم خوش سلطنتی یافتم از دولت محمود مائیم و ایازی و ایازی که چه گویم ساز دل ما مطرب عشاق چه بنواخت آواز به ساز آمد و سازی که چه گویم سید به سوی کعبهٔ مقصود روان شد اکبر بُود این حج و حجازی که چه گویم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۰۶۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47042