آتش عشقش خوشی افروختم نام و ننگ و نیک و بد را سوختم سوختم پروانهٔ جان و دلم شمع جمع عاشقان افروختم خرقهٔ ناموس بدریدم دگر جامهٔ رندانه ای بردوختم گوهری بخریدم از صراف عشق نقد و نسیه در بها بفروختم عالم عشقم چو من عالم کجاست عالمی را علم عشق آموختم نعمت الله حاصل عمر من است حاصل عمر خوشی اندوختم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۰۷۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47054