ما خود بینیم و خود نمائیم در آینه خود به خود نمائیم رندیم و مدام همدم جام اما تو کجا و ما کجائیم بحریم و حباب و موج و جوئیم مائیم که هم حجاب مائیم هر دم نقشی خیال بندیم تا بسته تمام برگشائیم یک رنگ به صد هزار رنگیم یک جای به صد هزار جائیم مستیم و خراب در خرابات رندانه سرود می سرائیم عالم یابند نعمت از ما دارندهٔ نعمت خدائیم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۱۹۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47172