در دیده توئی و دیده ام تو در دیده مشو که دیده ام تو از من تو کناره کی توانی چون درکش خود کشیده ام تو هر کس یاری گزید ای دوست من بر همگان گزیده ام تو سرمستم و جام باده بر دست مهمان من و رسیده ام تو ای نور دو چشم نعمت الله در دیده توئی و دیده ام تو شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۳۱۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47285