در خرابات مغان ما را بجو رند سرمستی خوشی آنجا بجو همچو قطره چند گردی در هوا خوش روان شو سوی ما دریا بجو هر دو عالم را به این و آن گذار حضرت یکتای بی همتا بجو خوش در آ در بحر بی پایان ما تشنهٔ آب حیات از ما بجو هر کجا کنجیست گنجی درویست گنج او در جملهٔ اشیا بجو گرد جو گردی برای آبرو حاصل از دریا و جو ما را بجو نعمت الله جو که تا یابی مراد شارح اسما طلب اسما بجو شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۳۲۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47295