عمر ضایع مکن به بیکاری عمر آور حیل چه می آری مو به مویت حساب خواهد بود در چه اندیشه ای چه پنداری تخم نیکی بکار و بد بگذار نیک و بدکاری آنچه پنداری تو که در خواب غفلتی دایم چه شناسی حضور بیداری درد آزار اگر بدانی تو خاطر پشه ای نیازاری طالب ذوق عاشقان باشی گر نصیبی ز عاشقان داری کار ما بندگیست ای سید عمر ضایع مکن به بیکاری شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۵۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47488