جان و جانان توئی چه پنداری باش یکتا دوئی چه پنداری از حدوث قدم چه می گوئی کهنه و نو ، نوی چه پنداری گفتمت عاشقانه می ، می نوش قول ما نشنوی چه پنداری راه میخانه را غلط کردی به خطا می روی چه پنداری ما چنین مست و تو چنان مخمور تو چو ما کی شوی چه پنداری یار در خانه و تو سرگشته در به در می روی چه پنداری می و جامی و سید و بنده نعمت الله توئی چه پنداری شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۵۱۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47491